“Evim” derken ev kelimesinin sonuna gelen iyelik eki, aidiyet belirtiyor. Fincede de bu ekler var. Bu yazıda Fincedeki iyelik ekleri ve kelimelerin son harflerine göre iyelik ekinin oluşturulmasına örnekler var.
talo: ev
- taloni: evim
- talosi: evin
- talonsa: evi
- talomme: evimiz
- talonne: eviniz
- talonsa: evleri
- minun taloni: benim evim
- sinun talosi: senin evin
- hänen talonsa: onun evi
- meidän talomme: bizim evimiz
- teidän talonne: sizin eviniz
- heidän talonsa: onların evi
Ev kelimesinin sonuna getirilen ekler sayesinde minun, sinun, meidan, teidan yani benim, senin, bizim, sizin diye eklemeye gerek olmuyor. Halbuki, üçüncü tekil ve üçüncü çoğul şahıstan söz ederken hänen, heidän demek gerekiyor. Çünkü üçüncü tekil ve üçüncü çoğul şahıstan söz ederken kişi sayısı farklı ama ev bir tane olduğu için ikisinde de talonsa yani evi deniyor ve hänen, heidän demezsek onun evi mi yoksa onların evi mi olduğu anlaşılamıyor.
Bazen Türkçede iyelik eki kullanılmıyor, benim ev, senin ev, onların ev diye konuşuluyor; Fincede de konuşma dilinde eksiz olarak kullanılabiliyormuş; örneğin, minun talo denebiliyormuş.
Benim evim değil de benim evlerim demek istersek, diyemiyoruz ve yine taloni deniyor. Bu durumda ayrımı fiilin tekil veya çoğul olarak devam etmesinden yapabiliyoruz. Örneğin “evim” dendiğini cümlenin taloni on diye gidişinden, “evlerim” dendiğini cümlenin taloni ovat diye gidişinden anlayabiliriz.
Bu ekler getirilirken bazı harflerle biten kelimelerde değişiklikler oluyor. Ekler getirilirken ünlü uyumu ve ünsüz değişimi de gözetiliyor.
nimi: ad
- minun nimeni: benim adım
- sinun nimesi: senin adın
- hänen nimensä: onun adı
- meidän nimemme: bizim adımız
- teidän nimenne: sizin adınız
- heidän nimensä: onların adı
käsi: el
- minun käteni: benim elim
- sinun kätesi: senin elin
- hänen kätensä: onun eli
- meidän kätemme: bizim elimiz
- teidän kätenne: sizin eliniz
- heidän kätensä: onların eli
Keyfimce Fince 